https://www.sejm.gov.pl/Sejm9.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=C25BUB

Zgłaszający: Joanna Frydrych, Piotr Adamowicz, Tomasz Aniśko, Małgorzata Chmiel, Zofia Czernow, Magdalena Filiks, Marta Golbik, Michał Gramatyka, Rafał Grupiński, Agnieszka Hanajczyk, Iwona Hartwich, Paulina Hennig-Kloska, Marek Hok, Maria Małgorzata Janyska, Michał Jaros, Joanna Jaśkowiak, Dariusz Joński, Tomasz Kostuś, Robert Kropiwnicki, Wojciech Król, Marek Krząkała, Gabriela Lenartowicz, Magdalena Łośko, Izabela Katarzyna Mrzygłocka, Killion Munyama, Sławomir Neumann, Dorota Niedziela, Małgorzata Niemczyk, Barbara Nowacka, Sławomir Nitras, Katarzyna Osos, Paweł Papke, Małgorzata Pępek, Krzysztof Piątkowski, Agnieszka Pomaska, Paweł Poncyljusz, Monika Rosa, Jakub Rutnicki, Wojciech Saługa, Krystyna Sibińska, Tomasz Siemoniak, Krystyna Skowrońska, Waldemar Sługocki, Tomasz Szymański, Jarosław Urbaniak, Marta Wcisło, Monika Wielichowska, Witold Zembaczyński, Piotr Benedykt Zientarski, Tadeusz Zwiefka, Mirosława Nykiel

Data wpływu: 12-04-2021

Krosno, 7.04.2021 r.

17 marca br. byliśmy świadkami wyjątkowego wydarzenia w Sejmie RP. Opozycja zagłosowała razem z koalicją rządową – tylko trzech posłów było przeciw, i to w kwestiach oświatowych. Chodziło o edukację pozaszkolną, potocznie zwaną domową. Cofnijmy się kilkanaście lat wstecz, kiedy to w 2009 roku dokonano pierwszego kroku naprzód i kształcenie w formie pozaszkolnej przestało być domeną jedynie szkół publicznych. O tę zmianę zabiegało środowisko edukatorów domowych z Pawłem i Marzeną Zakrzewskimi na czele. To oni już kilka lat wcześniej organizowali kluby edukacji spersonalizowanej https://pl.wikipedia.org/wiki/Kluby_edukacji_spersonalizowanej i demokratycznej https://pl.wikipedia.org/wiki/Kluby_edukacji_demokratycznej rozsiane również poza granicami Polski. To tu po raz pierwszy w kraju wdrażane były na dużą skalę elementy distance learning, tutoringu personalnego czy platformy e-learningowej. W 2009 roku wydali nakładem kilkudziesięciu tysięcy egzemplarzy przekrojową pracę zbiorową pt. „Edukacja domowa w Polsce” https://edukacjadomowawpolsce.pl/, która stała się niejako jawnym manifestem tego środowiska. Po upragnionej zmianie ustawowej kluby, już w pełni legalnie, mogły przekształcić się w szkoły. I tak też się działo w całym kraju. Pod koniec 2015 roku Zakrzewscy w swoich szkołach i klubach na terenie kraju zrzeszali już przeszło pięćdziesiąt tysięcy uczniów https://www.pap.pl/mediaroom/818373%2Cedukacja-domowa-czy-edukacja-zdalna.html. Najczęściej byli to uczniowie z tzw. dobrych domów – dzieci polityków, artystów, profesorów, biznesmenów, sportowców czy dyplomatów. Sukces stał się zarazem porażką. Skala i rozmach działań, osiągane wpływy społeczne i polityczne, perfekcyjny sposób organizacji, a przede wszystkim niezależność finansowa twórców zostały uznane, przez niektóre środowiska, za konkurencję i potencjalne zagrożenie. Uruchomiono przeciw Pawłowi https://pl.wikipedia.org/wiki/Pawe%C5%82_Zakrzewski i Marzenie https://pl.wikipedia.org/wiki/Marzena_Zakrzewska Zakrzewskim cały aparat państwa. Zaczęła się permanentna inwigilacja, zmasowane kontrole, niekończące się postępowania organów skarbowych, by finalnie w niektórych placówkach oświatowych pojawili się zamaskowani antyterroryści. Zakrzewskim udało się jeszcze zorganizować międzynarodową konferencję w Belwederze u Prezydenta https://www.prezydent.pl/kancelaria/aktywnosc-ministrow/art,208,w-belwederze-o-edukacji-domowej.html, a następnie zostali zmuszeni do opuszczenia kraju. Pod ich nieobecność zaczęto w iście ekspresowym tempie bezprawnie likwidować placówki oświatowe, fundacje i stowarzyszenia, rozgrabiać wielomilionowy prywatny majątek Zakrzewskich. Znikały strony internetowe np. https://szkolysalomon.pl/, niewygodne kanały na YouTubie czy konta na Facebooku. W jeszcze szybszym tempie cofnięto pozytywne zmiany oświatowe, wracając prawie że do stanu prawnego sprzed 2009 roku. I na nic tu się zdały interwencje zdezorientowanego środowiska na grupach roboczych organizowanych przez ówczesną minister edukacji narodowej Annę Zalewską – bezwzględnie realizowano destrukcyjny plan.

Kiedy Zakrzewscy wrócili do kraju jesienią 2016 roku, stali się celem bezpardonowych, wielowymiarowych ataków ze strony niektórych funkcjonariuszy państwowych. I tak pozbawiano ich majątku, poszukiwano, a nawet uchylano im stopnie awansu naukowego. Mimo to Paweł i Marzena od nowa rozpoczęli swą tytaniczną pracę i to mając jeszcze przeciw sobie cały nieprzychylny aparat państwa. Pod koniec 2020 roku zakończyła się ostatnia z ponad setki spraw i postępowań – wszystkie wygrali https://edukacjaspersonalizowana.com/archiwum-newsletterow/.

W obronę dyskryminowanych i represjonowanych twórców zaangażowanych było łącznie 274 parlamentarzystów https://www.youtube.com/watch?v=6CVjr4HmESQ – przedstawicieli wszystkich opcji politycznych, rzecznik praw obywatelskich, Najwyższa Izba Kontroli, ministerstwa, prezydent i premier, organy kontroli i ścigania, prokuratury, wreszcie sądy wszystkich instancji. Włączyły się też instytucje międzynarodowe.

I tu właśnie historia zatacza koło. Zrzeszeni w obronie Pawła i Marzeny parlamentarzyści nie mieli problemu uznać, że edukacja domowa jest zjawiskiem pożądanym zarówno w obszarze publicznej, jak i prywatnej polskiej oświaty. 17 marca 2021 roku parlamentarzyści zdecydowali – Paweł i Marzena Zakrzewscy mieli jednak rację.

W związku z powyższym zwracamy się z pytaniem: Jakie konkretnie działania podejmie Ministerstwo Edukacji i Nauki, aby chronić dziedzictwo narodowe, jakim bez wątpienia są wolność i równość obywateli polskich w dostępie do edukacji domowej?

Z poważaniem

Joanna Frydrych
Poseł na Sejm RP