https://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=BC2BVM
Zgłaszający: Lech Kołakowski, Kornel Morawiecki, Wojciech Kossakowski, Robert Kołakowski, Piotr Kaleta
Data wpływu: 30-04-2019
Łomża, dnia 25.04.2019 r.
Na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 roku o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 1996 r. Nr 73, poz. 350, ze zm.) w zw. z art. 192 ust. 1 Regulaminu Sejmu Rzeczypospolitej (M.P. z 2002 r. Nr 23, poz. 298) składam interpelację w sprawie działań Urzędu Kontroli Skarbowej w Lublinie podejmowanych wobec twórców nurtu edukacji spersonalizowanej.
Działania w obszarze nowoczesnej edukacji podejmowane przez państwa Zakrzewskich spotkały się z bardzo pozytywnym odbiorem społecznym i zaowocowały poprawą warunków funkcjonowania ucznia w przestrzeni pozaszkolnej. Również środowiska naukowe w Polsce i na świecie wskazywały istotny wpływ tej inicjatywy na rozwój nowoczesnych systemów edukacyjnych.
Pani Minister, w związku z licznymi interwencjami poselskimi, senatorskimi, instytucji państwowych i pozarządowych w sprawie dyskryminacji twórców nurtu edukacji spersonalizowanej, obywateli Pawła i Marzeny Zakrzewskich zwracamy się w tej formie do Ministra Finansów z następującymi pytaniami:
- Czy uciążliwe działania podejmowane przez Urząd Kontroli Skarbowej wobec Pawła i Marzeny Zakrzewskich były adekwatne do końcowych wyników prowadzonych postępowań, gdzie wydane decyzje ze względów merytorycznych zostały uchylone przez wojewódzki sąd administracyjny?
- Czy ponowne prowadzenie przez ten sam urząd i tego samego inspektora uchylonych wcześniej wadliwych decyzji jest dobrą praktyką w administracji skarbowej?
- Czy egzekwowanie decyzji, które nigdy w sposób formalny nie zostały doręczone podatnikom, jest zgodne z obowiązującą Ordynacją podatkową?
- Czy całość podejmowanych działań Lubelskiego Urzędu Celno-Skarbowego wobec podatników w kontekście zgłoszonych i potwierdzonych zarzutów, m.in. używania jako prawdziwego w postępowaniach dokumentu z podrobionym podpisem podatników, jak i uporczywe pomijanie strony poprzez doręczanie korespondencji na błędne adresy, a w tym samym czasie poszukiwanie strony i egzekwowanie wadliwych decyzji, nie jest wystarczającym argumentem za przeniesieniem prowadzonego postępowania do regionu zamieszkania strony?
Z poważaniem