https://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=BFVDZC
Interpelacja nr 33528
do ministra edukacji narodowej
w sprawie stanu edukacji w Polsce
Zgłaszający: Killion Munyama, Joanna Frydrych, Bożena Henczyca, Agnieszka Pomaska, Elżbieta Stępień, Grzegorz Furgo, Michał Kamiński
Data wpływu: 30-08-2019
Do naszych biur poselskich zgłaszają się rodzice, zaniepokojeni stanem edukacji w Polsce. W szczególności obawy rodziców związane są z działaniami systemowymi, które bezpośrednio uderzają w rodzinę lub mogą stanowić zagrożenie dla przyszłości dzieci. Mowa tu o przepełnionych klasach, niskiej jakości nauczania, braku czasu na lekcji na sprawy związane z rozwojem dzieci, brak ruchu czy nadmierne przeciążenie teoretyczną nauką. Rodzice martwią się też o ciężkie tornistry oraz odhumanizowanie nauki, która sprowadza się do wymagania teoretycznej wiedzy, tak mało potrzebnej w dzisiejszych czasach.
Tymczasem edukacja powinna być jednym z najważniejszych obszarów funkcjonowania państwa. Jednocześnie powinno ono wspierać różnorodne formy kształcenia i rozwoju społeczeństwa, w szczególności wobec wyzwań, jakie stoją przed Polską w nadchodzących latach. Różne formy kształcenia i rozwoju młodych ludzi sprzyjają mechanizmowi dywersyfikacji, który jest tak potrzebny dla rozwoju społecznego.
Wśród wielu form edukacji w Polsce, kilka zyskało szczególny odbiór i popularność. To edukacja spersonalizowana oraz edukacja demokratyczna.
Działania, związane z wprowadzeniem tych nowoczesnych i niezwykle potrzebnych oraz korzystnych dla rozwoju rodzin form edukacji rozpoczęły się kilkanaście lat temu w Polsce głównie z inicjatywy Pawła i Marzeny Zakrzewskich.
W pracy zbiorowej „Edukacja domowa w Polsce. Teoria i praktyka” (Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna, ISBN 9788372329301 2009) redakcji Pawła i Marzeny Zakrzewskich zamieszczone są opinie rodziców, nauczycieli, dyrektorów szkół, historyków, psychologów, socjologów, prawników, filozofów i teologów. Reprezentują oni różne środowiska, jednak przedstawiają oni obraz szkoły przyjaznej dla ucznia, w której uwaga nauczycieli i rodziców zogniskowana jest na poznaniu mocnych stron uczniów oraz rozwoju spersonalizowanym, opartym na predyspozycjach dziecka oraz jego naturalnej potrzebie poznawania świata.
W związku z powyższym proszę o odpowiedź na następujące pytania:
1. Czy w istniejącym porządku prawnym możliwe jest prowadzenie sieci szkół edukacji domowej i jakiego rodzaju wsparcie ze strony systemu otrzymują osoby, które takie szkoły chcą prowadzić?
2. Jakie przepisy regulują funkcjonowanie takich placówek a jeśli ich nie ma lub są niewystarczające, to czy ministerstwo prowadzi lub zamierza prowadzić działania wspierające tego typu edukację na poziomie inicjatywy ustawodawczej, rozporządzeń lub innych działań?
3. Dlaczego wobec pionierskiej sieci placówek edukacji spersonalizowanej i demokratycznej Pawła i Marzeny Zakrzewskich były prowadzone działania zmierzające do zdelegalizowania tych przedsięwzięć?
